افشین باقری

خزینه

اسطوره واکنشی از ناتوانی انسان در مقابله با درماندگی ها و ضعف او در برآوردن آرزوها و ترس از حوادث غیرمترقبه است.

انسان از ابتدا به منظور رهایی از این ضعف ها و حتی سیطره بر طبیعت و محیط اطرافش به برگزاری آیین ها و به کاربردن افسون و طلسم دست برد تا خواست خود را بر طبیعت تحمیل کند و طبیعت را مجبور نماید زیر فرمان او باشد . یکی از این عناصر قدرتمند طبیعت آب بوده و هست.

آب به سبب حیاتی بودنش در تفکر اسطوره ای اکثر مردمان در بالاترین جایگاه قرار گرفته است، از یک سو نماد زایش و زایندگی است و هر تولد تازه ای پاکی و تقدس و قدرت تازه ای است و سوی دیگر نماد تطهیر و پالایش است، به گونه ای که با غوطه ور شدن در آب تکرار عمل تجلی صورت در آفرینش کیهانی امکان می­پذیرد.

این پالایندگی جسم و روح توسط آب، به گونه ای است که با هر بار از آب گذشتن تولد تازه ای وقوع میابد و این تجدید حیات با شستن گناهان همراه است و انسان مانند یک کودک بیگناه دوباره به دنیا برمی­گردد اما این زندگی دوباره آیا خیر و نیکی را در پی خواهد داشت و یا شر و بدی را دنبال می­کند.

یک آیین نیک هم همیشه نمی تواند ویژگی اهورایی خود را حفظ کند، بلکه نتیجه خیر یا شر بودن یک آیین را اندیشه و باور کسانی که آن را به کار می بندند، مشخص می­کند. هر آنچه که در این گیتی از ازل تا ابد به وجود آدمی متکی بوده است یا زایده ی فکر آدمی ست، قابلیت تغییر دارد چه به دست خالق یا مخلوق آن، خواه این تغییربه سمت خیر باشد خواه شر، باز هم پیروان خاص خود را دارد.

افشین باقری

اردیبهشت 97