منیر زرنگار

شما اینجا هستید

نقش های روی دیوارها به بخشی جدایی ناپذیر از روح شهرها مبدل شده اند. دیوارهای خیابان ها عرصه ی نقوشی آزاد و بی واسطه میان خالق اثر و شهروندان رهگذر هستند، این پدیده شهری محدودیت های موجود را می شکند، حرف های ناگفته را در فضای عمومی به تصویر می کشد، کلام و احساس آدمی را به عنوان امری خصوصی مبدل به تصویری عمومی می کند که درمعرض دید همگان قرار می گیرد.

در گذر از خیابان ها نمادی ساده و شاید حتی کلیشه ای توجهم را جلب کرد؛ نمادی که حتی نشان از سعی و کوشش برای تولید اثری هنری و ناب را نداشت و صرفا روایتی ساده از آشناترین و درعین حال پیچیده ترین خلق و خوی انسانی است. تکرار، تعدد و تنوع قلب های کشیده شده توسط هنرمندان گرافیتی کار، شهروندان و مسافران در گوشه و کنار سطوح شهر تورنتو من را بر آن داشت که به شهر های بیشتری به این منظور سفر کنم که قلب ها را در فریم عکاسی ام ثبت کنم.

قلب های روی دیوار ها جملگی اشاره به عشق دارند؛ به نيرویی كه ما را از خود رها ميكند براى رسيدن دوباره به خود؛ در عشق نگاه مى كنيم ، مى جوييم ، ديده مى شويم تا كه باشيم ، بمانيم و پرنگ شويم.

 ۳۶۵ قلب یافته شده در این نمایشگاه حاصل چهار سال جستجوی قلب هاى گمنامی بر دیوارهای شهرهاست که ازمیان هزاران عکسى كه گرفتم انتخاب شده اند، شاید حضورشان در مکان عمومی و تصویر شدن شان بر روی بتن ها درپی یافتن گواهی برای جاودانگی شان باشد، چنانچه تا امروز نیز اثری از بسیاری از آن تصاویر و عشق ها باقی نمانده است،

تکرار و ثبت قلب ها اکنون و در این نمایشگاه جدای از به تحفه آوردن عشق از شهرهای مختلفی چون تورنتو، نیویورک، لوس آنجلس، پاریس، لندن، تهران، برلین و میلان تلاشی است در جهت به تاخیر انداختن میرایی عشق که می خواهد همواره پایدار بماند