نمایشگاه گروهی نقاشی

باغ بی برگی

سال ها قبل که به آموزش نقاشی در برخی از دانشکده های هنری مشغول بودم، یکی از تجربه های خوب و به یاد ماندنی ام تدریس در دانشکده هنر دانشگاه سیستان و بلوچستان بود.

در این دوره با طیفی از دانشجویان جدی،مستعد،پرکار و بی ادعا آشنا شدم. که پس از جدایی از آن فضا همواره کارهایشان را دنبال کرده ام و بعد ها شاهد شکوفایی آنها در عرصه فرهنگ و هنر و آموزش هنر،با چاشنی عطش همیشگی جستجو در محتوا،تکنیک و «چرایی» هنر بوده ام.

پنج نفر از آن جمع در این نمایش برخی از آثار خود را با عنوانی واحد و با حرکتی هوشمندانه در امتداد تجربه تکنیکی و ذهنیت متفاوت و در عین حال هم سو با سوژه به تماشا گذاشته اند. که حاصل توجه مشترک بر محور اسطوره پردازی و مفهوم معنایی درخت و گیاه بر مبنای منابع،گنجینه تصویری و استخراج آگاهانه در جهت خلق و باز آفرینی،نوع تلقی و برداشت، حذف و اضافات و نهایتاً زیبایی شناسی هر یک در تطبیق دوران حاضر و‌ عبور از تجربه تکنیکی و دنیای ذهنی خودشان است.

در مواجهه با این آثار ، از ترکیب و ترتیب فرم ها با زیرساختی ملهم از مکتب تبریز، تا نگاهی آیینی و حضور پر رنگ خط و طرح، و پیوستگی فرم و رنگ بر اساس تجربه عینی مستقیم از طبیعت،و تکیه بر خیال و پرداختن ظریف جزییات، تا جذابیت های متفاوت تکنیکی مبتنی بر بافت و استریلیزاسیون فرم ها و رنگ پردازی مونو کروم  را نظاره گر هستیم ؛ که همین تنوع برداشت و پرداخت این نمایش را جذاب نموده است.

حسین ماهر. زمستان ۱۳۹۸