یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران آبان و آذر 1399 فرهنگسرای نیاوران

درونمایه دوسالانه: خودکاوی

اصالت اثر هنری در گرو صداقت هنرمند در درک و شناختی عمیق از خود و دنیای پیرامون خود است. هنرمند با اندیشیدن و کاوش در زندگی زیسته، اتفاقات تاریخی و اجتماعی زمانۀ خود و درونی کردن این

دریافتها، قادر به خلق اثری است که فارغ از سبک‎های دوره‎ای، ماندگار و پویاست.

هم راستا با تجربۀ فاصله‏گذاری اجتماعی در دوران اخیر و وسعت ارتباط مجازی با دنیای بیرون، پرداختن به "خود" قابل‏ تأمل‏ است. شناخت و آگاهی از خود، متأثر از مسایل بیرونی است. از این رو فهم سیال، زمینهمندشدن و تعامل در هنر، امری است برخاسته از شناخت واقعی درون. بدون توجه به جوهر خود رسانه و شناخت

ابزارهای آن، حرکت در فضای بینابینی و خارج شدن از محدودۀ مشخص رسانه، امکان پذیر نیست. از این جهت رسانۀ سرامیک به واسطۀ مقتضیات کنونی خود، از هنرمندان دعوت ‎می‎کند، بدون توجه به الصاق‏های کلیشه‏ای مورد تأییدِ نهادها در هنر، تنها با اتکا به زبان و منطق سرامیک، دریچه‎ای را از درون به دنیای بیرون باز نمایند. دوسالانه یازدهم سرامیک، معطوف شدن به خود و کاویدن درونیات را گامی در جهت بلوغ و هم‎راستا با اندیشه‌ی انتقادی، در زمانه‎ی خود می‌داند.

رویکرد دوسالانه:

• تمرکز بر بیان شخصی هنرمند با توجه به دلالت‎های مکانی، زمانی و اجتماعی زمان خود.

• گسترش مرزهای رسانۀ سرامیک با دلالت بر دیالکتیک فن و هنر.