بهار بهبهانی

مجموعه نقاشی های " باغ ایرانی " تعمقی افشا کننده از استعمار است. ترکیب بندیها – آراسته شده با حافظه جمعی – جوهره فلسفی شرقی از منظر یک شرق شناس باز نمایی میکنند و در واقع فرهنگ معماری باغ های ایرانی از دریچه چشم جهانگردان غربی قرن نوزدهم میلادی نشان داده شده است.

بیتا وکیلی

آثار وکیلی نقد و ستایش را همزمان در بطن خود دارند. آنها نگاهی منصفانه و چند وجهی به اکنونند : به همین لحظه که زایش و مرگ ، حرکت و سکون، و سختی و روانی را همزمان نمایان میسازند. از این منظر آنها روایتگران دور و نزدیک انمد. از دور که به انها بنگریم مملو از زرق و برق اند در بستری آشفته، چراغ های رنگین، میادین و ساختمانهای مجللی که با تمام رنگ و لعابشان به زمینی اسطوره ای هجوم برده و آنها را به تسخیر خود درآورده اند. اما همین که به آنها نزدیک میشویم ناگهان شکوه برخی از آنها فرو میریزند و در عین حال بی نظمی و آشفتگی به نظم و دقتی نقاشانه بدل میگردد. ساختمانه، میدانها و چراغانیهای مجلل را اشیایی دم دستی و کم بها می یابیم، در حالی که در میان آنها با انبوهی از خطوط و رنگ بندیهایی روبه رو هستیم که با دقتی ریاضت طلبانه و ترکیب بندیهایی ماهرانه، این اشیای کم بها را احاتطه کرده اند. از این رو، استفاده هنرمند از اشیاء به مثابه نقداصالت آنها و هویتشان عمل میکند و رویکردی معنا گرا و معاصر به آنه میبخشد. این نگاه دوگانه به شیئ و طرح و رنگ که در ابعاد تلسکوپی و میکروسکوپی عملکرد و ارجاعات متقابلی را دنبال میکنند به نقاشیهای وکیلی بعدی جدید میبخشد. پی آمد این بعد چهارم که بیرون از نقاشی و در تعامل میان مشاهده گر و اثر عمل میکند، نقد مفهوم اصالت است، که در آثار وکیلی، مشاهده شونده و مشاهده کننده، هر دو را درگیر میکند.

طاهره صمدی طاری

آثار طاهره صمدی طاری تبلور وضعیت انسان مدرن در اتمسفر شتابزدگی و سرعت است. وضعیتی میان ستایش و بیگانگی. هر چند فضاهای هایتک و رنگهای زنده آثار، همدلی هنرمند را با سرعت سرسام آور قطارهای در حال گذار – به عنوان نماد دستاوردهای صنعتی بشر – تداعی میکند اما سرهای بی شکل و دفرم شده سوژه ها، به مسخ تفکر فردی انسان و از خود بیگانگی او در میان هیاهوی زندگی مدر دلالت میکنند. پیشرفت گرایی و نو شدن بدون شک از مهم ترین دستاوردهای انقلاب صنعتی و جامعه مدرن بود و نگرش رو به جلویی که روحیه آوانگارد هنرمند مدرن را در پیشتازی یه سوی آینده شکل داد بیانیه جنبش فوتوریسم که نمونه کاملی از این شیفتگی تکنولوژی و سرعت در میان مدرنیستها بود، نماد تحقق هنری ایم مضمون است. در این مجموعه رگه هایی از فوتوریسم هنری در خلق عنصر حرکت با اجرای قوی هنرمند به بار نشسته است. دالانهای تودرتوی ایستگاه قطار و خطوط ممتد و موازی تکرار شونده ای که به عمق تصویر میروند شتاب حرکت به سوی آینده را هر چه بیشتر نشان گذاری میکنند و زنانی که با کفشهای پاشنه بلند به مثابه نمادی از کلیشه های جنسیتی مرتبط با " ظرافت " و " زنانگی " که حتی راه رفتن را به سختی ممکن میسازد، در این میان مشغول تلاش و تحرک اند، وضعیت دشوار زنان در عرصه رقابتهای معاصر برای برابری و پیشترفت را به یاد میآورند، در حالی که چترهای باز گاه بلعکس شده شان نشانس از مقاومت همزمان در برابر این حرکت است، حرکت به سوی آینده ای نامعلوم.